Direct naar het
tennis reisden we met z’n allen door naar het plaatsje Farnham, circa 25
minuten ten zuiden van Camberley. Daar hadden we een afspraak met een ADHD specialist
genaamd Mike. Mike zullen we de komende weken vaker bezoeken. Hij sprak het
meest van de tijd met Kevin (liet hem over gevoelens tekenen), en in het
vervolg zullen we met Aimee gaan wandelen in het leuke historische stadje Farnham
als Kevin met Mike praat en tekent. In tegenstelling tot stadjes als Camberley,
Bagshot en andere dorpjes die om ons heen liggen, heeft Farnham wel een typisch
lange Engelse historie. Zo hadden we eerder al eens met Oma Nel de ruines van
de oude abdij bezocht. http://lagerweijtjeslondon.blogspot.co.uk/2015/09/waverley-abbey-en-seale.html.
Toen vonden we op de terugweg
bij toeval een schattig theehuisje in het gehucht Seale. Nu zijn er wel meer
schattige theehuisjes in Engeland, maar wat deze zo bijzonder maakt, is dat het
een grote selectie verse huisgemaakte glutenvrije cakes heeft. Voor Aimée en
papa toen ook al een hoogtepunt en nu weer. Overigens koos ook “niet-gluutje”
Kevin voor de glutenvrije lemon-drizzle
cake, want deze was heerlijk. Isabelle vond de ‘gewone’ koffie walnoot cake ook
ongewoon lekker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten